Even voorstellen: Tomas van Zeijl

17 maart 2022 | Door:  Tomas van Zeijl

Durven te proberen

Elf jaar geleden stapte hij voor het eerst over de drempel van Alfa. Als achttienjarige stoere bink wist hij eigenlijk nog helemaal niks van het vak. Nu, ruim een decennia later, wandelt Tomas van Zeijl iedere ochtend nog steeds over diezelfde drempel. Anders dan toen maar evengoed met hetzelfde plezier en dezelfde drive. Hoe komt het dat het werken voor Alfa na al die jaren nog steeds iedere dag even leuk is? We spraken met Tomas over zijn bevlogenheid, zijn geschiedenis bij Alfa en zijn kersverse vaderschap. “Als Joah ook accountant wil worden? “ Tja, goede vraag” …

“Het is ineens een heel nieuwe situatie. Van de één op de andere dag is het leven een puzzel en moet je jezelf even opnieuw uitvinden. Je bent niet meer samen maar met zijn drieën. We genieten er in ieder geval al vierenhalve maand met volle teugen van!”. De roze wolk komt bijna door de telefoon heen als Tomas over zijn pasgeboren zoontje vertelt. Tussen het verschonen van vieze luiers, het badje en het slaapje door heeft hij nog net even tijd om te praten over zijn jaren bij Alfa. “Inmiddels hoor ik wel een beetje bij het meubilair ja”, lacht van Tomas. Elf jaar is dan ook een flinke tijd. “Ik ben als stagiair begonnen en ben langzaam opgeklommen. Binnen de accountancy blijf je jezelf altijd scholen. Je hebt je opleiding nog niet afgerond of er zijn alweer nieuwe updates of er is alweer nieuwe regelgeving. Dat weegt echter niet op tegen het contact met de collega’s en de klanten. “Wij hebben echt mensenwerk. Je bent iedere dag bezig om iemand zo goed mogelijk te helpen en mee te denken met zijn of haar onderneming. Dat is een hele verantwoordelijkheid maar geeft ook heel veel voldoening. De huidige periode gaat ook mij niet in de koude kleren zitten. Natuurlijk zijn er bedrijven die op een bepaalde manier profiteren van de situatie waarin we zitten maar er zijn ook klanten die hun hoofd net wel of net niet boven water kunnen houden. Dat grijpt je soms wel aan, ik werk soms al jaren voor die mensen. Ik ken de klanten en hun bedrijven door en door. Dan zit je soms wel even met je hoofd te schudden in de auto terug naar huis hoor”.

Tussen de regels door

In al die jaren is er wel het nodige veranderd. Niet alleen heeft het vaderschap de boel flink opgeschud ook de accountancy heeft een metamorfose ondergaan vindt Tomas. “Onze adviseurs en accountants hebben met heel veel regels en wetten te maken. De bureaucratie kan weleens lastig zijn en ligt altijd op de loer. “Ik kan me soms druk maken om al die verscherpte regels. Natuurlijk zijn deze er niet voor niks gekomen maar het verantwoorden om het verantwoorden slaat af en toe door. Ik ben er voor de klant, voor hen wil ik het beste. Dan is het weleens frustrerend als er iets veel langer duurt dan in mijn ogen noodzakelijk is”.

Met een zwembandje in het diepe

“Toen ik begon bij Alfa werd ik vrijwel meteen voor de leeuwen geworpen. “Ga dat maar proberen”, zei de directie tegen me en dat deed ik. Bij Alfa krijg je ook de kans om dat te doen. Je wordt uitgedaagd om te durven en daardoor te groeien. Dat vind ik heel prettig aan de cultuur binnen deze organisatie”. Inmiddels begeleidt Tomas zelf de nieuwe generatie accountants. “Soms zie ik mezelf dan terug in één van die gasten en dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik zie ze op die leeftijd dezelfde fouten maken als ik deed maar ik zie ook het talent en de branie die nodig is in deze business. Ik kan daar erg van genieten! Net als ik door mijn begeleider in het diepe werd gegooid, doe ik dat nu zelf ook op die manier. Ik gooi er echter wel een zwembandje achteraan. Dat is dan misschien inderdaad wel mijn pas verworven vaderinstinct. Als mijn zoontje zelf ook accountant wil worden? “Ik zou het hem zeker niet meteen afraden! Al mag hij natuurlijk zelf kiezen, het is nog steeds een heel mooi beroep!”

Nog anderhalf jaar en dan zit hij twaalf-en-een-half jaar bij de zaak. Een mijlpaal! Tot die tijd geniet ik lekker van mijn werk en van mijn papadag!”